شعر

یه قاب عکس خالی؛ باعکسای خیالی؛ هنوزم عطرتت اینجاس؛پشت این دار قالی؛ صدات تویه گوشمه؛نقش گفتنات چه عالی؛اینجا دلم میگیره؛کنار حوض خالی؛ چه شبایی که نیستی؛چه شبهای سیاهی؛دیگه طاقت ندارم؛بگو که کی میایی؟؛ چشم انتظارت شدم؛تا روز سرد وبرفی؛دیگه چیزی نمیگم!؛ شدم یه آدم برفی؛! (ترانه：رسول پوریزدی )

یه درخت سبز شدم تو این کویر / جون هر کی که میگم بدل نگیر

یه بهار دیگه اومد سراغ من / چشامو میبینی چشم به راهتن

یه شکوفه ی زده کنج لبام / تو رو با بوسه ی اون خیلی میخوام

/ روی پل ایستاده ام از مرگ حکایت می کنم
/ با عبور هر مسافر بس قضاوت می کنم
/ مردم دورو برم گفتند که بیمارم ولی
/ از همین حرفهای مردم بس شکایت می کنم/

پاييز را دوست دارم؛ خانه تکاني خوبي يست براي درختاني که ثمر نداده اند..

سکوت تو علامت رضايت .نداشته هايت است. پس شلوغ باش ودنيا را به هم بريز!

پاييز بهانه ايست براي ريختن دردها؛ پاييز امسال دردهاي زيادي داشته ام"

ديروز بود که چشمانم از دوريت خيس شد!! امروز که دنيا باراني ايست از دوريت چه کنم؟!! شعر...

یکسال هوس پسته تر میکردیم/

امسال سرچیدن پسته قهر میکردیم/

باشا خدا بیامرز عمرشو داد شما/

امروز سه روزه ارث رسد میکردیم/

( رسول پوریزدی" میلاد")

من عاشق روی ماهت شده ام"
با یک نگاه پشت بام فدایت شده ام"
گفتی برای آخرین بار به من" مشکوک آن نگاه زاغت شده ام"

يک ثانيه براي نفس کشيدنم ... وقت داشته باشم... اسم تورا بر زبان جاري ميسازم... سپاسگذارم که چندين سال افتخار داده اي که در دنياي زيبايت نفس بکشم.